تعیین سهم ادراک خطر بر اساس مؤلفه های رفتار رانندگی در رانندگان پرخطر در شهر تهران

هدف: هدف از این پژوهش پیش بینی رفتار رانندگی پرخطر بر اساس مؤلفه های رفتار رانندگی است. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری ۲۷۰۰ راننده وسایط نقلیه در استان تهران بود که در سه ماهه اول سال ۱۳۹۲ توسط پلیس راهنمایی و رانندگی به دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف شده بودند. نمونه شامل ۴۶۰ راننده پرخطر بود که به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسش نامه، رفتار رانندگی منچستر و ادراک خطر رانندگی استفاده شد. سپس تحلیل های آمار توصیفی و استنباطی (ازجمله رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر) بر روی داده ها انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مؤلفه های رفتار رانندگی می توانند رفتار رانندگی پرخطر را پیش بینی کنند و رابطه معناداری بین رفتار رانندگی با درک خطر در حین رانندگی وجود دارد. نتیجه گیری: مؤلفه های رفتاری از نوع اشتباهات و تخلفات عمدی بیشترین تأثیر را در درک خطر در حین رانندگی دارند و همچنین؛ بر اساس مؤلفه های رفتار رانندگی می توان ادراک خطر در حین رانندگی را پیش بینی کرد.